ΣΤΑ ΤΣΑΚΙΔΙΑ

Πέμπτη, παρασκευή, Σάββατο δεν έβαλα κώλο μέσα, ποτό κ ξενύχτι μέχρι το πρωί. Ωραία ήταν, που κ που το χρειάζομαι λίγο ξεσάλωμα με φίλους, αναζωογονείται κ το συκώτι, όχι από τα ξίδια, αλλά από τον χορό. Σάββατο παρτυ σπιτικό σε σπίτι που το πάτωμα κουνούσε όπως η θάλασσα με 5 μποφόρ, με την φίλη μου ψιλοφοβηθήκαμε, κ της είπα "ή από χέσιμο ή από πέσιμο θα πάμε" κ ξεκαρδιστήκαμε στα γέλια, κάπου κάπου το ξεχνούσα με κ άλλες φορές όταν τα ποδοβολητά των συχορευτών μας μας έφερναν στην πραγματικότητα. Αφού άντεξε κ σε αυτό το παρτυ, όλα καλά. Είχα καιρό να περάσω τόσο ωραία.
Σήμερα ΑΕΡΑΣΣΣΣΣ τα πήρε όλα κ τα σήκωσε, στο μπαλκόνι μου οι καλαμιές γίνανε φτερό στον άνεμο, διαλύθηκαν τέλειως. Τώρα νομίζω χιονόνερο, κρίμα που δεν χιονίζει μέσα στην Αθήνα, να δούμε κ μια άσπρη μέρα. Κάνει όμως κρύο.

Τελειώνει κ ο Ιανουάριος, πότε πέρασε κ αυτός ο μήνας ούτε που το κατάλαβα. Περνάνε τα χρόνια , οι μέρες γρήγορα, πότε ήταν καλοκαίρι κ τώρα μέσω χειμωνιά.

Πέθανε κ ο αρχιεπίσκοπος, δεν θα μου λείψει καθόλου, είχε πει πολλές μαλακίες εν ζωή, άσε που επί δικτατορία διάβαζε τόσο ώστε να μην πάρει χαμπάρι τα όσα γινόντουσαν, ντροπή κ αίσχος. Δεν το κρατούσε το στόμα του κλειστό, κ τι δεν είπε το στόμα του, ας είναι εκεί τώρα που πήγε το στόμα του θα είναι αιώνια κλειστό. Δεν μου ήταν καθόλου συμπαθής, όπως σε πολύ κόσμο εξάλλου, κάποιος μου έστειλε μαιλ με μια φώτο του κ από κάτω η λεζάντα έγραφε "Στα τσακίδια", πιστεύω πως για όσους είπε τα χειρότερα το ίδιο θα πουν, το ίδιο θα πω κ εγώ