Τελικά την έκθεση του Βασίλη δεν την είδα, κ αυτό γιατί πέθανε ένας 1ος ξάδελφος, 37 χρονών, έτσι ξαφνικά από ανακοπή. Την επομένη ημέρα πήγαμε να πούμε το στερνό αντίο. Εκεί λοιπόν, κάποιος βρηκε την ευκαιρία να μου "φάει" την τσάντα παραβιάζοντας το αυτοκίνητο του αδελφού μου. Κ τι πήρε; χαρτια, μια φωτογραφική μηχάνη χαλασμένη, την αντέντα μου, κ κάποια προσωπικά αντικείμενα. Δεν βρέθηκε ποτέ. Έχουν περάσει μέρες από τότε.

Οι μέρες κυλούν γρήγορα,ή τουλάχιστον έτσι φαντάζουν στα μάτια μου. Κρύο, παγωνιά, άλλη μια φορά με έχουν κλέψει, τότε μου είχαν κλέψει το ποδήλατο κάτω από το σπίτι μου, ένα ποδήλατο παλιό, με μεγάλη αξία, ήταν δώρο φίλου.

Σήμερα στο τρένο για Κηφησιά, μπήκα σε ένα βαγόνι στην τελευταία σειρά, όλοι όσοι καθόντουσαν διάβαζαν βιβλίο, μια κινητή βιβλιοθήκη, άνοιξα το βιβλίο μου κ διάβασα, η διαδρομή που κάνω καθε πέμπτη είναι μεγάλη κ πάντα παίρνω ένα βιβλίο μαζί μου, μερίκες στιγμές χαζεύω κ έξω.

Διαβάζω ένα βιβλίο το "ΤΟ ΜΕΓΑΡΟ ΓΙΑΚΟΥΜΠΙΑΝ" του Αλάα Αλ-Ασουάνι. Ωραίο είναι, τουλάχιστόν όσο έχω διάβασει, μυθιστόρημα πάνω στην σύχρονη Αίγυπτο κ συγκεκριμένα στο Κάϊρο, με αναφορές από το παρελθόν της πόλης, αλλά κ της Αιγύπτου.

Βραδιάζει πιο αργά, κάτι είναι κ αυτό, ιδίως όταν η μέρα είναι ηλιόλουστη όπως σήμερα, ροδαλί ηλιοβασίλεμα, Ήλιος ο άρχοντάς της μέρας

Κάθε φορά μιά άλλη φορά