είναι σήμερα πανσέληνος?

αποφάσισα να γράψω, γιατί πέρασα πολύ ωραία στον γάμο των φίλων μου στο Ναύπλιο, που μαζευτήκαμε όλα τα Ρεμάλια, φιλοί από τα παλιά. 

γελάσαμε πολύ, μπανακι στην θάλασσα, γλέντι, ξενύχτι. γνώρισα καινούργιο φίλο,  καλό παδί γέματος εκπλήξεις, όπου κάναμε πολύ παρέα, μιλώντας για τι άλλο ?  για  τέχνη.

μου έκανε εντύπωση η φωτογραφική του ματιά, στις ίδιες εικόνες πόσα διαφορετικά πράγματα αντιλαμβανόταν, κ στην στιγμή τα φωτογρ'αφιζε. φυσικά ο νέος μας φίλος έγινε αγαπητός κ από την υπόλοιπη παρέα.

συνταξιδέψαμε μαζί στον γυρισμό, σαν να γνωριζόμασταν πολύ καιρό, κ μου άρεσε αυτό το συναίσθημα. πήγαμε σπίτι του για να μου δείξει κάποιες φωτό που μου έδειξε στο Ναύπλιο. συζητήσαμε πολλή ώρα για το τι μπορούμε να κάνουμε με αυτές κ αποφασίσαμε να το κάνουμε ταινιάκι με δική μου μουσική.

μου αρέσουν οι συνεργασίες, μου αρέσει η δημιουργία μαζί με άλλους, είναι πιο ολοκληρωμένο, στέκεται.

σήμερα ζέστη πολύ

είχα ραντεβού με τον Νίκο, όμως δεν μπόρεσα να κρατηθώ στη αναπάντεχη πρόσκληση του ξαδέλφου μου, συνονόματος μου, για μια βουτιά στην θάλασσα. Χωρίς να το σκεφτώ, έστειλα μήνυμα στο φιλαράκι μου, κ βουρ για την θάλασσα.

το μέρος δεν 'ηταν τίποτα σπουδαίο, αλλά είμαι πολύ βολικός σαν άνθρωπος κ προσαρμόζομαι γρήγορα στις διαφορετικές καταστάσεις από μένα.

παρόλο που είχε πολύ κόσμο, λόγω καύσωνα, το ζητούμενο ήταν η δροσιά της θάλασσας κ η γκρίνια για το που ήρθα είχε εξανεμισθεί.

επιστροφή στην αθήνα κ μόλις μπαίνεις στην πόλη όλα μοιάζουν σαν να μην έφυγες ποτέ, σαν να μην έλειψες ποτέ. 

χθες σεισμός κ ήταν 5 το πρωί, λίγο πριν πάω για ύπνο. κουνήθηκα αρκετα, ίσως γιατί μένω ψηλά, δεν τρομοκρατήθηκα, το ήξερα ότι θα γίνει.

δεν ξέρω πως συμβαίνει, αλλά ξαφνικά το νιώθω κ στυγμιαία έρχεται σαν σκέψη στο μυαλό μου, κ όσες φορές έχει τύχει, έχει γίνει ο σεισμός, όχι απαραίτητα στην αθήνα, αλλά κάπου αλλού.

έζησα τον μεγάλο σεισμό  το 81, που είμασταν στο Link bar στην πλάκα κ έπαιζα ταβλι με φίλο μου, όταν ξαφνικά ένιωσα το τράνταγμα άλλα κ το πάτωμα να κουνιέται σαν να ήμουν πάνω σε κύμματα. πεταχτήκαμε σαν βολίδες έξω. όταν μπήκαμε στο μαγαζί, το πάτωμα δεν υπήρχε.

καθώς έφυγα με του φίλους μου για να πάμε ο καθένας στα σπίτια τους, η αθήνα έμοιαζε πιο πολύ σαν βομβαρδισμένη. αυτοκίνητα παντού, κόσμος να φωνάζει, μια σκέτη κόλαση. ομολογώ πως σε κατί τέτοιες στιγμές υποκλίνομαι στην φύση κ νιώθω πόσο ασήμαντος είμαι.

ώσπου να φτάσω σπίτι, η καρδιά της μάνας μου αλλά κ των αδελφών μου είχαν κάνει το ταξίδι γη-σελήνη 10 φορές.

οι σκηνές που είδα στους δρόμους της αθήνας δεν περιγράφονται.

οι επόμενες μέρες μας βρήκαν στην κάρυστο, η μάνα μου αρνιόταν να πάει στην δουλειά της κ πολύ περισσότερο να μας αφήση μόνους μας.

κάποιες μέρες τις περάσαμε στο πεδίο του άρεως, όπου "ζούσαν" κάποιοι φίλοι μου με τις οικογένειες τους, με αφορμή τον  σεισμό αλωνίζαμε το πάρκο, καπνίζωντας μακριά από τους μεγάλους, αφού κ το σχολείο ήταν κλειστό. ωραία είχαμε περάσει.

παρασκευή παίζουμαι στην "γιορτή της μουσικής" κ την άλλη παρασκευή συμπαραγωγικό πάρτυ με "κορμοπανους-αρχιδιαμιντια-muzak7" θα γίνει μεγάλο πανηγύρι, το επόμενο σάββατο, αρχές ιουλίου εκδρομούλα με vm στο τολό με όληηηηη την κουρελαρία, ταξιδάκι αναψυχής πριν φύγω για δονούσα κ επιστρέψω σεπτέμβριο πιά.

καλό βράδυ κ καλό καλοκαίρι