Σήμερα πάλι έχω τις κλειστές μου. Φυσικά ο λόγος ίδιος καιρό τώρα. η απουσία συντρόφου.
Νόμιζα ότι κάτι έγινε την προηγούμενη βδομάδα, γνώρισα κάποιον, αλλά για άλλη μια φορά , νομίζω ότι πλανεύτηκα.
Με έχει πάρει από κάτω, είμαι τόσο έτοιμος να ερωτευθώ....
Μελαγχόλησα από χθες το βράδυ, ίσως να φταίει κ η πανσέληνος της Παρασκευής.
Περνάει ο καιρός κ απλά περνάει
κ απλά περνάει.....
Προσπαθώ να αποσπάσω τις σκέψεις μου, φτιάχνοντας καλοκαιρινό φαγητό, μπριάμι ή τουρλού ή παντρεμένο έτσι μου είπε ο αδελφός μου ότι το λένε κ να πάλι μια λέξη με επαναφέρει στην ζοφερή μου πραγματικότητα.
Μια φίλη μου είπε να είμαι χαλαρός, "το δοκίμασα κ αυτό, δεν έγινε τίποτε" "ε! τότε ψάχτο"μου είπε "κ αυτό το έχω κάνει, τίποτα κανένα αποτέλεσμα"
σταμάτησα την κουβέντα, για να γλιτώσω από την στεναχώρια μου, σκεφτόμουν όλους αυτούς τους ανθρώπους που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα κ συνήλθα, όχι από την κακοτυχία τους, αλλά γιατί τα δικά μου προβλήματα -υπαρκτά μεν- αλλά όχι τόσο σημαντικά δε.
Σήμερα γενική απεργία κ είμαι μαζί τους, έξω από κόμματα, παρότι σαν εργαζόμενος ουδέποτε έκανα απεργία, όχι γιατί δεν ήθελα αλλά γιατί είμαι μεροκαματιάρης κ ο κλάδος μου δεν είχε ποτέ συνδικαλιστή, κάποτε προσπάθησαν κάποιοι αλλά τους φάγανε οι άλλοι.
Κακό πράγμα η καρέκλα.
Παρότι δουλεύω το βράδυ, είμαι μαζί τους.
Το ξαδέλφι μου , έστειλε αυτήν την φωτό από γαλλία από τοίχο στο bronx, που είχε πάει πρόσφατα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου