Άντε πάλι στο Άστυ μας.

Δεν μου έλειψε καθόλου, αλλά βουτιά στα παγωμένα νερά του ευβοϊκού δεν έκανα, έβρεχε όλη την ώρα, κ έκανε κρύο.

Δεν πέρασα άσχημα, χαλαρά, οικογένεια με τις εξάρσεις, φωνές, συζητήσεις με τα ξαδέλφια, με τους θείους, θείες, την μάνα μου που μένει εκεί κ έχει ηρεμήσει

Τώρα πάλι εδώ, στην δική μας ρουτίνα, με το άγχος να βρω δουλειά για το καλοκαίρι, να καλύψω τα πάγια έξοδα του σπιτιού, λογαριασμούς, κλπ κλπ

Όλα αυτά τα βαρετά

Πρώτη φορά μου φάνηκε το μέρος ερωτικό, είδα όμορφα πρόσωπα, πλάσματα υπέροχα κ ανασκίρτησε η καρδιά μου, σκέφτηκα "υπάρχει ελπίδα".

Μέσα σε όλα κ μια μετακόμιση που είναι στην αναμονή, κ με σκοτώνει ακόμα μια άλλη μετακόμιση, όχι ότι έχω πολλά πράγματα, αλλά έχω λίγα κ βαριά, όπως δίσκους, βιβλία, μηχανήματα. Χθες μετρούσα πως από τότε που έφυγα τελειωτικά από την μάνα μου, έχω κάνει γύρω στις 60 μετακομίσεις, ουφ, δεν αντέχω άλλο, γιατί να μη  μπορώ α αποκτήσω δικό μου σπίτι να τα βάλω εκεί κ να μην ξανακουνηθούν πια. Βλέπω φίλους που έχουν δικά τους σπίτια κ πόσο ζηλεύω.

Μήπως να παντρευτώ???????????????????

Χαχαχα

ΟΙ ΧΑΡΕΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ

Μ. Παρασκευή

Μου αρέσει να ταξιδεύω μόνος μου

Καλή Ανάστασηςςςςςςςςςςςςςςςς

Μ. Πέμπτη

Πώς γίνεται κάθε φορά, μα κάθε φορά από Μ. Πέμπτη κ Μ. Παρασκευή ο καιρός να γίνεται συννεφιασμένος κ να σου δίνει την εντύπωση μιας μέρας δακρύων.

Δεν ήμουν ποτέ θρήσκος, σε αντίθεση με την οικογένεια μου, βέβαια κ ο συγχωρεμένος θείος μου ήταν άθεος, αλλά προς το τέλος της ζωής του επέστρεψε εκεί. Δεν ξέρω ποια ανάγκη σε στέλνει να πιστέψεις κάτι από το οποίο είναι σχεδόν παραμύθι. Η ανάγκη του ανθρώπου να εξηγήσει τα ανεξήγητα τον οδηγεί σε μια πιο απλοϊκή ιδέα ενός ανώτερου πλάσματος που δημιούργησε το σύμπαν κ ότι περιβάλλει αυτό.

Εγώ απλώς το ονομάζω Μάνα Φύση κ δεν μπαίνω σε βαθύτερες σκέψεις πως κ τι.

Θεωρώ ότι είμαστε ένα κομμάτι του συνόλου αυτού που λέγεται Γη, αλλά δεν είμαι σίγουρος αν θα είμαστε αιώνια εδώ πάνω, άλλωστε δεν με απασχολεί, κάποτε ναι.

Είμαστε χαμένοι ανάμεσα στις προβολές των εμπειριών μας κ το τι μας έχουν μάθει κ στα πράγματα που έρχονται, χωρίς να είναι ξεκάθαρο τι είναι πραγματικό κ τι όχι.

Βασανίζεται ο άνθρωπος να αποδείξει, αυτό που η φύση θεωρεί αυτονόητο, ότι είμαστε "τρόφιμοι" μαζί με τους υπόλοιπους κατοίκους της Γης αλλά κ του υπόλοιπου Σύμπαντος, ένα κομματάκι ανάμεσα στα υπόλοιπα κομματάκια, τίποτε ξεχωριστό, που όμως η κάθε οντότητα που συν κατοικούμε έχει κάτι ξεχωριστό κ κάτι ιδιαίτερο.

Ας σκύψουν οι άνθρωποι ταπεινά το κεφάλι τους να καταλάβουν πως η Γη δεν είναι αποκλειστικά δικιά μας κ πως όταν η Φύση αποφασίζει να αλλάξει τότε όλοι κ όλα σωπαίνουν υποκλίνονται στο Μεγαλείο της κ περιμένουν στωικά την συνέχεια.

Όσο κ να προσπαθούμε να την δαμάσουμε.

Φεύγω από τους προβληματισμούς μου 

παραθέτω φωτογραφία του Νέου Μεσσία????

Υποδεχθείτε τον SUN ΗΡA

Εύχομαι σε όλους τα καλύτερα, το Πάσχα σαν γιορτή δεν μου λέει τίποτα, παρά μόνο το ότι κοντεύει το Άγιο Καλοκαίρι, η Ανάσταση κάτι λέει, όχι βέβαια για το φαή, αλλά στηριζόμενη στις παλαιότερες θρησκείες κ με πιο παγανιστικό χαρακτήρα δίνει την Ανάσταση στην Κοιμισμένη Μάνα Φυσή να ζωντανέψει. 

Ας ελπίσουμε ότι θα ζωντανέψουμε κ εμείς βάζοντας λίγο παρα πάνω μυαλό να ζήσουμε αρμονικά σε του το τον πλανήτη.

Κ μόνο η αίσθηση ότι θα βουτήξω στα παγωμένα νερά της νότιας Εύβοιας με κάνει να αισθάνομαι λυτρωμένος

μια αγκαλιά ονειρική

Σήμερα κλαίω όλη την ημέρα. Είδα τον πατέρα μου στο όνειρο, είχα πολλά χρόνια να τον δω, του ζήτησα μια αγκαλιά, ήταν τόσο σφιχτή που ήλπιζα να σκάσω. 

Μαύρες σκέψεις χθες, τι να την κάνω την ζωή έτσι μισός που νιώθω, ο έρωτας μια οπτασία. 

2 "χυλοπίτες"  έφαγα χθες από 2 τυπάκια που λανθασμένα -πάλι ρε γαμώτο- νόμιζα πως.... μπλα μπλα μπλα...... 

Δάκρυα συνεχώς, δεν μπορώ να σταματήσω

μπήκα κ στο blog των arxediamedia κ είδα βίντεο κομμάτι του Tricky, ομολογώ ότι δεν μου ήταν ιδιαίτερα συμπαθής, τόση θλίψη, ακούγοντας τους δίσκους του είναι λες κ βιάστηκε όλοι του οι οικογένεια την ίδια στιγμή, όμως αυτό το κομμάτι μου άρεσε, όχι ότι δεν μου αρέσουν κ άλλα, αλλά μάλλον έχω ήδη αρκετή θλίψη δική μου για να κουβαλήσω κ αλλουνού.

Με ξύπνησε η Souko το πρωί, μου σκούπιζε τα δάκρυα, τι ομορφιά που κρύβουν μέσα τους τα ζώα, πέρυσι σκοτώθηκε φίλος μου, κάθε μέρα κ πιο βουβή μέρα, η Souko, έκανε τα πάντα για να ξαναεπανέλθω στην ζωή μου, ερχόταν στο αυτί μου κ σαν να ψιθύριζε κάτι, έφερνε τα μπαλάκια της να παίξουμε, με αγκάλιαζε, με έπλενε, είναι το μόνο γατί που έχω δει να χαμογελά, μου το έχουν πει κ άλλοι φίλοι, κοινωνική, όταν έχω επισκέψεις, κάθεται μαζί μας, κ πολλές φορές συμμετέχει με ένα "νιάου", ή τον ήχο που με τρελαίνει είναι κάπως έτσι "πικιου" ή "τρουυυυ", λέξεις που για άλλους δεν σημαίνει κάτι, αλλά εγώ ξέρω, ζω μαζί της κ την καταλαβαίνω, λέξεις που έμαθε από τα φιλαράκια της, όπου περνάει το καλοκαίρι όταν φεύγω για δουλειά ή διακοπές, τον Μπίρη κ τον Κέιτο, αγαπημένοι μου επίσης.

Έχει πλάκα η Souko, όταν κάθομαι πολύ ώρα στον υπολογιστή, έρχεται κ μου χώνει μια νυχιά στον κώλο, εκεί που κάθομαι, σαν να μου λέει "εεε! είμαι κ γω εδώ".

Α! είναι πολύ παιχνιδιάρα, παίζει με οτιδήποτε, αλλά το αγαπημένο της είναι τα μπαλάκια, παίζουμε ποδόσφαιρο, μπάσκετ, σουτάρει, δίνει πάσες, όσοι φίλοι την έχουν δει υποκλίνονται

Αγαπημένο έδεσμα της> Ταχίνι με Μέλι.

Αγαπημένη μου Souko,  πόσες φορές με έχεις "βγάλει" από την σκοτεινιά μου

Κ άλλες φωτογραφίες από το θρυλικό πάρτι της κυριακής 6 απριλίου

Όλες οι φώτο από το ΓΑΜΑΤΟ κινούμενο πάρτι της Κυριακής 6 Απριλίου - έρχονται κ άλλες -προέρχονται από τους παρακάτω

Salami-edafous
Spyros
Pause
Stefanos mangriotis
Gorilaki
Kormoranos

Μύρησε Άνοιξη

Παρότι η υγρασία καλά κρατεί, κ η σκόνη της Αφρικής συχνά μας επισκέπτεται, τα όσα φυτά υπάρχουν στα μπαλκόνια, σε μέρη απίθανα που έχουν φυτρώσει, όλα είναι μπουμπουκιασμένα.
Α! αισθάνομαι όμορφα, ένας λόγος είναι το κινούμενο πάρτι της Κυριακής, αυτό το δέσιμο με όλους τους συντελεστές, οι άνθρωποι που μαζί χορέψαμε, μαζί ήπιαμε, έδωσε μία άλλη πνοή κ ματιά στην Αθήνα ΜΑΣ κ το τονίζω, γιατί εκείνη την Κυριακή η Αθήνα μας ανήκε.
Πέρασα πολύ όμορφα, ένα συναίσθημα όπως όταν γυρίζεις από διακοπές, μια άνασσα τόσο φρέσκια, χάρηκα που τους γνώρισα όλους κ το πιο σημαντικό ότι όλοι μας πάνω - κάτω έχουμε τα ίδια όνειρα, ανησυχίες, πιστεύω.
Ένα ακόμα σημαντικό ήταν που 9 ομάδες γίνανε μία, χωρίς αυτοπροβολές.
Θα επανέλθουμε όμως, δεν ξέρω πότε κ είναι κάτι που δεν μας απασχολεί, το θέμα μας είναι να περάσουμε όμορφα κ εμείς κ όσοι ακολουθούν.
Χαίρομαι που ακόμα συζητιέται εκείνη η Κυριακή, που όλα έγιναν σαν μια μυστική συνάντηση, χωρίς προβολή, χωρίς φανφάρες, χωρίς την συνταγή, όλα στον αέρα για έναν καινούργιο αέρα.
Το σίγουρα είναι ότι θα ξανακατέβουμε στους δρόμους κ θα μας δείτε, η μουσική είναι κράχτης μας.

M E E T      M A R K E T    @     K44

Φωτό από το Κινούμενο παρτι της Κυριακής

ΚΙΝΟΥΜΕΝΟ ΠΑΡΤΙ ΚΥΡΙΑΚΗ 6 ΑΠΡΙΛΙΟΥ