ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΕΣ ΑΚΟΥΑΡΕΛΕΣ * Συλλογή ποιημάτων

Ζωγράφισα τα μάτια μετά έβαψα τα χείλη και ακόμα τα θυμάμαι άλλη μια μέρα και ακόμα θυμάμαι χειμωνιάτικες ακουαρέλες τα χρώματα των ονείρων μου / Αθήνα 1981

* *

είπε.... μάτια μέσα στον καθρέπτη άδειο κρεββάτι, σπαραχτικά γέλια τίποτα δεν άλλαξε δίπλα ένα κορμί, το άγγιξε πέρασμα στο κενό πανέμορφο σώμα κοιμήσου γύρνα το βλέμμα η βροχή άρχισε άφησες τα σημάδια σου παντού κράτα αυτήν την νύχτα κρατάμε ζωντανό όλη μας η ζωή σε ένα ταξίδι 5 λεπτών / Αθήνα 1981

* *

Σήμερα ξύπνησα από άλλον κόσμο μέσα σε χιλιάδες εικόνες και χιλιάδες χρώματα νιώθω τόσο μικρός, μέσα στους ψίθυρους “εδώ είναι τα πρόσωπα που έχεις φιλήσει εδώ είναι όσους έχεις αγαπήσει, σε όσους έχεις μιλήσει” πέφτω στις φλέβες μου αταυπάτες πέφτω / Αθήνα 1982

* *

Χθες σαν μπήκα στην αυλή εκείνου του σπιτιού είδα το παρελθόν να χάνεται με τις αναμνήσεις κάθε γωνιά του την γνώριζα την θάλασσα την γεύτηκα τον ουρανό τον είδα κ μελαγχολικό και ηλιοστάλαχτο να!! εκεί μέσα στο δώμα του τζακιού, ρίχναμε πασιέντζες και στ’ απάνω δώμα το λημέρι μας και η σκάλα που 'τριζε τώρα χάθηκε και αυτή. Τα δένδρα σταμάτησαν χθες και η θάλασσα βροντά τα κύματα της πάνω στον τοίχο και ο ουρανός θλιμμένος μέσα στην θλίψη των ανθρώπων βρόντα και αυτός τα σύννεφα πάνω από το σπίτι “άνθρωποι μην λησμονάτε τις χαρές μην λησμονάτε τις αναμνήσεις μην λησμονάτε την κυρά που τότε σας καλωσόριζε και τώρα σας χαιρετά το άδειο σπίτι” / Στο σπίτι στην Κίρρα / Κίρρα 1982

* *

Μπαίνοντας στον καφενέ είδα ένα ρολόι στον τοίχο ρολόι παράξενο είχε μια μαγεία το κοίταζα συνέχεια οι φωνές και τα γέλια των φίλων μου χανόντουσαν στο παρελθόν γιατί ο χρόνος είχε σταθεί ο λεπτοδείκτης έδειχνε απόγευμα έξι / Στον Κ. Καβάφη / Αθήνα 1983

* *

Αυτή η μέρα είναι πιο ανθρώπινη ήρθες από το παρελθόν δεν θα ξεχάσω το χαμόγελο σου αγάπησα τα πάντα από εσένα γέλια του παρελθόντος ευτυχισμένα χρόνια πολλές ελπίδες πολλά όνειρα δεν θα ξεχάσω τη ματιά σου αυτή είναι η τελευταία μέρα η τελευταία μέρα η τελευταία ώρα του / Στον Πατέρα μου / Αθήνα 1983

* *

Βυθίζομαι.. φωνάζω την σιωπή νιώθω σαν άγγελος ρίξε με κάτω σαν εφιάλτη γύρισε με πίσω στο παρελθόν όταν με φιλάς παράξενες ιστορίες στο μυαλό μου σαν δηλητήριο με ματώνουν οι μέρες φεύγουν σαν ένας τοίχος που πέφτει σε φωνάζω, φωνάζω το όνομα σου κ αν σε χάσω? σαν κύμα? βυθίζομαι..... / Κως 1988

* *

Είμαι μια ψυχή που ακούει κλαίει αθάνατη χάνεται στην θλίψη της νεότητας στους χρόνους των αιώνων αργά - αργά σιγά ταξιδεύω ματώνοντας από τις φωνές του χρόνου μεταμορφώνομαι αλλάζω / Αθήνα 198ο

* *

Όταν τα φώτα σβήσουν όλα ξεχαστούν στο σκοτάδι δεν θα μπορώ να βλέπω το πρόσωπο σου θα είμαι μόνος παράξενο θα ήθελα να έρθει μια καινούργια μέρα όπου ο ήλιος θα χρυσαφίζει τα μαλλιά σου και όλα θα είναι ωραία Όταν τα φώτα σβήσουν από παντού θα ακούγονται χιλιάδες κλάματα σαν κραυγές από ζώα δεν θα είναι έρωτας αλλά η πίκρα, κ η ντροπή Όταν τα φώτα σβήσουν κανείς δεν θα είναι δίπλα μου κλείνουν τα μάτια μου είμαι ένα πτώμα, ένα νεκρό κορμί, ένα πνιγμένο κουφάρι / Αθήνα 1991 * *

Το χώμα είναι υγρό τα δένδρα είναι ήσυχα και ο ουρανός παρακαλεί να κλάψουμε είναι οι μέρες τις βροχής Κάθομαι στην παραλία θα 'θελα κάτι να σου πω να σου πω για τα δένδρα να σου πω για την βροχή να σου πω για το φθινόπωρο να σου πω για τον αέρα ή για εμένα θλιμμένος κ ευτυχισμένος περπατάω και χάνομαι / Θρακομακεδόνες 1985

* *

Απολιθωμένοι γέροι σε κρατικά νοσοκομεία μικρές νεκρές κυρίες στα πεζοδρόμια χιλιάδες μάτια πυγολαμπίδες στο σκοτάδι καταραμένοι άνθρωποι σημαδεμένοι μέσα σε σύμβολα βρώμικοι σαν τους δρόμους αμφίβολα συνθήματα στους τοίχους φαντάροι της καρδιάς μου μοναχικοί περπατούν και πλαγιάζουν σε λερωμένα κρεβάτια πως φοβάμαι τα μουρμουρητά του κόσμου ευνουχισμένες ιδέες μου τρώνε το μυαλό που να κρυφτώ? είναι σκληρός ο κόσμος “λύκε λύκε είσαι εδώ?” / Αθήνα 1980

* *

Στέκομαι στο παράθυρο τι να αγναντέψω? η πόλη είναι έρημη και η νύχτα τινάζει την αστεριά της θαρρώ πως μια σκία περιμένει ξεχάστηκε εκεί ξεχάστηκε μέσα στην σιωπή / Άσπρα Σπίτια 1976

* *

Τα πάντα θρυμματίστηκαν στην απέραντη μοναξιά τίποτα δεν μπορεί να προδώσει την διάρκεια της νύχτας κράτησες μια ελπίδα και σαν λεπίδα σφράγισες την ζωή σου μετράς της ώρες της σιωπής σπάζοντας τες με την βαριά σου ανάσα κράτησες μια ελπίδα και σαν λεπίδα θρυμμάτισες το μυαλό σου “τι ψάχνεις? τι ζητάς?” τίποτα πιά ποτέ.... / Αθήνα 1985

* *

Κάποιοι είναι σαν τις εποχές και όσα ψέμματα και να πουν οι ίδιοι θα είναι ακολουθώντας την μέρα από την αρχή καθισμένοι στο ίδιο δωμάτιο στο ίδιο κρεββάτι με εσένα ή χωρίς εσένα πάντα οι ίδιοι θα είναι / Αθήνα 1989

* *

Είμαι σαν το νερό αν διψάς άπλωσε τα χέρια σου να ξεδιψάσεις / Άσπρα Σπίτια 1975

* *

Τα μεσάνυχτα αγάπη μου θα έρθω στον ύπνο σου θα έρθω σαν παραδεισένιο πουλί και εσύ μέσα στα κόκκινα θα ανέβουμε στις στέγες των σπιτιών και θα χορέψουμε αγκαλιασμένοι στο σεληνόφως / Κως 1989

* *

Μάτια καρφωμένα στο κενό άδειο κρεββάτι ψίθυροι κ γέλια τίποτα δεν άλλαξε άρωμα πνιχτό, βαρύ υπέροχο σώμα μουδιασμένο γύρισα το κεφάλι σχημάτισε τα ίχνη σου όλη μας η ζωή είναι ένα ταξίδι / Αθήνα 1991

* *

Ήταν τότε χθες. σαν χθες / Αθήνα 1999

* *

Κάθισε δίπλα μου αγάπησε με φίλησε με στραγγάλισε με τα φιλιά σου / Αθήνα 1985

* *

Μέσα στον δρόμο έρωτας, κορμιά και ηδονή πως παζαρεύονται αυτή η μοναξιά πως με πεθαίνει κάθε βράδυ.... / Αθήνα 1986

* *

Τα μάτια σου κυλούν μέσα στους καπνούς μέσα στα μπαράκια ψάχνεις συντροφιά ψεύτικες ελπίδες ψάχνεις ψάχνεις να βρεις εκείνους που μέσα στα παραμύθια διάβασες τον κόσμο τον ωραίο χωρίς γκρίζες μέρες νομίζεις ότι γελάς και όμως δακρύζεις γιατί τα γέλια σου δεν έχουν που να σταθούν σε ποιόν να ακουμπήσουν στα χείλη σου τσιγάρο , ποτό ψεύτικες αγάπες σε σκοτεινά δρομάκια σάπια αποθήκη η καρδιά σου ψάχνεις να βρεις εκείνο το χαμένο όνειρο που θα σε ξεδιψάσει από την λησμονιά και τ'άγελα γέλια ψάχνεις μέσα σε κάθε ενοχή σου μια στάλα καθαρής αγάπης τα μάτια σου κυλούν μεσ’ το κρύο το δωμάτιο δεν κοιτάς πουθενά ήρθες σαν άγγελος και φεύγεις σαν νυχτοπεταλούδα στα όνειρα που έκανες μικρός / Στον Α / Αθήνα 1985

* *

Μια χάρτινη ομπρέλα μου χάρισες χθές και μου’πες ότι είναι από την Ιαπωνία τα όνειρα ξεχύθηκαν καθώς σιγά σιγά μαγεμένος άνοιξα την λιλιπούτεια ομπρέλα με το πράσινο χρώμα και τα μικρά μοβ λουλούδια είδα την χαρά στο βλέμμα σου και εσύ νομίζω την δική μου ξέρω ακόμα με αγαπάς, ακόμα και όταν με μαλώνεις μα η παιδιάστικη καρδιά μου κρύφτηκε έστω για λίγο πίσω από την ομπρέλα γιατί δεν πρέπει να δεις το φεγγάρι να κλαίει ούτε το δάκρυ μου να γίνεται μικρο χαμένο όνειρο μια μικρή χάρτινη ομπρέλα μου χάρισες χθες και μου είπες ότι είναι από την Ιαπωνία και αμέσως γέλασα ξεχνώντας σιγά σιγά τα δάκρυα μαγεμένος από την λιλιπούτεια καρδιά σου / Στον Η / Αθήνα 1984

* *

Τα όνειρα σου κλείσε σε ένα συρτάρι πέσε να κοιμηθείς, σβήσε το φως τι θα πει ο κόσμος είκοσι χρονών και τίποτε ακόμη παλικάρι ως εκεί να χαζεύει στα ονειρά του Κλέισε τα μάτια σου αύριο θα 'χεις παιδιά, οικογένεια πρέπει να βγάλεις λεφτά, να μην πεινάσουν πρέπει να δουλέψεις και μη και δεν σ’αρέσει Σβήσε το φως τι θα πει ο κόσμος / Αθήνα 1982

* *

Κράτωντας τα τρόπαια που μας έδωσε η νίκη τα χέρια τρέμουν και κρυώνουν τα χείλη τα σκουπίδια στοιβαγμένα κοντά στις άμορφες μάζες στα μικρά κουφάρια των μικρών παιδιών με κοιτάζουν παγωμένα με μια περιφρωνηση, μια λύπη καθώς τα δάκρυα βγαίνουν μηχανικά σταυρωσα τα χέρια και δέχτηκα το παράσημο της ύπουλης μας νίκης το γέλιο πηχτό σαν αίμα στηβάχθηκε ανάμεσα στους επαίνους η γιορτή δεν κράτησε πολύ ίσα με 1 λεπτό σιγής για τα κακόμοιρα θύματα και τον άγνωστο στρατιώτη που έμεις είχαμε στείλει να πεθάνει / Αθήνα 1990

* *

Κοιτάς απ' το παράθυρο να βρείς το μικρό χαμένο φως που είδες κάποιο βράδυ στο όνειρό σου η γριούλα απέναντις σου σε κοιτά επίμονα ίσως για εκείνην είσαι το φως της νιότης ενώ για σένα η σκιά του θανάτου / Αθήνα 1991

* *

Λοιπόν κύριοι είμαι εδώ μπροστά σας έτοιμος να δικαστώ μεσ' στην βαριά μου την σιωπή και με τα θολά τα μάτια την κρίσης σας θε να περιμένω μπρόστα στην καλντερίμικη ζωή με τα δρομάκια τα στενά λαβύρινθοι κ νήματα με τις ανηφοριές κ τις κατηφοριές η σκέψη μου πιο μακρύα από τη αβυσσο την κρύα σπάει τους πάγους του θανάτου και μαγνητίζει εικόνες γέλιου κ σιωπής Μα! μήν με αφήνεται να περιμένω την κρίση σας γρήγορα θε να ακούσω μην μου αρνήστε και αυτή την φορά είθε να είναι η τελευταία Μα! θα με δικάσεται ή θα δικαστείτε? θα δικαστώ ή θα απολογηθείτε θα καταδικαστώ ή θα φωνάξετε θα ξαναζήσουμε ή θα πεθανουμε για πάντα / Αθήνα 1983 / (Στοίχοι για το 2ο Φεστιβάλ Ιθάκης, του Μάνου Χατζηδάκη)

* *

Νύχτωσε... σκιές δειλά ακολουθούν Χαράξε... σκίες δειλά ξεμακρένουν Νύχτωσε.... Χαραξε..... / Άσπρα Σπίτια 1974

* *

Ήσυχα τόσο ήσυχα κλείσε τα μάτια σου κ φιλήσε τα φιλήσε τα ονείρα σου / Άσπρα Σπίτια 1976

* *

Δευτέρα οι ηλιαχτίδες σου φώτησαν το μαραμένο μου δωματιο / Άσπρα Σπίτια 1973

* *

Η ώρα ειναι 5 κοιμάσαι δίπλά μου η καρδιά μου πάει να σπάσει πως θά 'θελα να σε αγγίξω μα δεν μπορώ, τι να σου πω τα βράδια σαν κοιμάσε ακούω την ανάσα σου χάνομε σε εκείνη την καρέκλα που είναι δίπλα στο παράθυρο τα πράγματα σου πεταμένα έχεις φύγει από καιρό οι αναμνήσεις με τυλιγούν η ώρα είναι... η ώρα είναι 5 και 5 / Αθήνα 1989